الفصل 7
كريم : قصدى فى اى لما تفتحى الباب
هو انتى خايفه منى ده هبقى جوزك كمان كم يوم
نور : بس انت لسه خطيبى
كريم : يعنى هفضل واقف كده على سلم ناس يقول اى
نور : امشى وابقى تعالى لما ماما تجى
كريم : لو كنت منصور كنت برضو هتسيبه وافق على الباب
نور… بحده : قصدك اى بكلامك ده
كريم : مش قصدى حاجه عن اذنك
ذهب كريم هو مخنوق
نور كانت سرحانه
افتكرت بعض الذكريات
فلاش باك
كانت قاعده ومنصور بيذاكر لها
فجاه ضربها على قفاها
نور : اه
منصور : يابنتى افهمى السؤال
نور : انا حلت السؤال اهو
منصور : غلط
نور : انا استهل ضرب الجزمه اللى اخليك تذكر لى
منصور فضل يضحك
منصور : ياعمتى انا جعان
نور : هقوم احضر لك الاكل
منصور : هى عمتى فين
نور : خرجت
نهض من مكانه بسرعه
منصور : يعنى انا وانتى قاعدين لوحدنا فى الشقه
نور : ايوه فى اى
منصور بغضب : مقولتيش ليه ان مامتك مش هنا
نور :
هو انت متعصب كده ليه
استنى ياابيه
خرج منصور قعد على رصيف البيت
سماء بدات تمطر بغزاره
فتحت نور الشباك
نور : ياابيه ادخل انت واقف فى شتا ليه
منصور : ادخلى جوه
نور : حاضر
بس انت هتاخد برد
منصور بغضب : ادخلى جوه عشان مكسرش دماغك
باك
نور فاقت على خبط على باب
ذهبت فتحت الباب
كانت مامتها عادت من السوق
ومعها اختها فاديه
نور : اهلا ياخالتو
فاديه : اى يابنتى احنا عاوزين نفرح
نور : طب انا عملت اى
فاديه : كل شويه تأجلى ميعاد كتب الكتاب
كريم زعلان
نور : انا بس مش فاضيه دراسه وامتحانات عاوز اجيب تقدير فاانا مركزه فى كده
فاديه : اتغيرت اوى يانور فين البنت الصغيره اللى كانت بتقول انا نفسى البس فستان الفرح
نور : خلاص البنت صغيره كبرت
فاديه : احنا كنا مستنين انك تكبرى عشان تجوزى كريم
نور : معلش ياخالتو خلى كتب كتاب بعد الامتحانات
فاديه : يعنى امته كده اعطى ليا معاد
نور : بعد خمس شهور ولا سته شهور
فاديه : يالهوى
انا فكره بكتير شهر
ماتكلمى يا وفاء تعالى شوفى بنتك
وفاء : مش احنا اتفقنا يانور ان كتب كتاب بعد اسبوع والفرح بعد شهر
نور فضلت ساكته مش عارفه تقول اى
فاديه : ده دلع منك ده يانور
كتب كتاب بعد اسبوع يالا مع سلامه
خرجت فاديه من شقه
وفاء : اى مالك يانور
نور : مفيش ياماما
انا راحه اذاكر
دخلت نور غرفتها
عند منصور كان رجع الفيلا
فى جنينه
رفيق بيحاول يتصل بورد هى مش بترد
رفيق بنرفزه : ماشى ياورد
جاسر : انت بتكلم نفسك
رفيق : يعم سبنى انا هتجنن
منصور : فى اى
جاسر : حبيبة القلب مش بترد عليه
منصور : يمكن فى محاضره
رفيق : خلصت محاضرات
جاسر : انت عرفت منين
رفيق : انا عارف جدول محاضراتها كلها
جاسر : يمكن راحت تشترى حاجه
رفيق : ترد عليه تطمنى انا هتجنن عليها
منصور : خير يارفيق بطل قلق
فجاه الموبيل رن
رفيق فتح بسرعه
رفيق بنرفزه : كنت فين ردى عليه
ورد : معلش يا رفيق انا جيت من الكليه تعبانه
رفيق : سلمتك ياعمرى
منصور وجاسر ضحكو
رفيق : اى رخمه دى
مشى بعيد
جاسر : ماشى يعم
نهض من مكانه
منصور : انت رايح فين انت كمان
جاسر : اكلم مراتى
جاسر هو كمان اخد موبيل واقف فى مكان فى جنينه يكلم زوجته
عند رفيق
ورد : انا رجعت تعبانه من الكليه ونمت
بس انا كويسه بلاش تقلق
رفيق : القلق ده هيفضل معيا طول ماانتى بعيده عنى
عند منصور
منصور : الو ايو اسيل
اسيل : انا بعت لك كتالوج صور فساتين
ابعتها لبنت عمتك
منصور : شكرا يااسيل
اسيل : عادى يامنصور دى حاجه بسيطه
على فكره بابا عاوز يشوفك فى المستشفى
منصور : هو فاق
اسيل : ايوه
منصور : طيب بكره هكون عنده مع سلامه
منصور كلم وفاء عمته
وفاء : الو ايو يامنصور
نور مجرد لما سمعت اسمه ضربات قلبها زادت
خرجت بسرعه من غرفتها
نور : عاوزه اكلمه ياماما
وفاء : طيب خد نور معاك اهى يامنصور عاوزه تكلمك
نور : الو الو
منصور قفل الاتصال
وفاء : فى اى
نور بزعل : قفل الموبيل زى كل مره مش عاوز يسمع صوتى
وفاء : طيب خدى كده شوفى الموبيل انا سمعته بيرن يمكن هو
نور مسكت الموبيل
نور : ده رساله منه
وفاء : بيقول اى
نور : شوفى الصور دى واختارى فستان الفرح اللى هيعجبك يانور
وانا هشترى لكى
نور بعت له رساله
عاوزه اكلمك ضرورى
هو كتب لها
اسف مشغول اوى خلى بالك من نفسك مع سلامه
منصور افقل موبيل
عند منصور كان قاعد فى غرفته
ماسك صورة نور وهى صغيره
منصور بوجع وحزن : اسف ياحببتى غصب عنى اعمل كده
انتى باقيتى لحد غيرى
بقا بنا فراق مستحيل ان احنا نتقابل تانى
فى صباح يوما جديد
خرجت نور من المنزل وذهبت الى جامعه
بعد المحاضرات ذهبت هى ورد الى المول
فى مطعم داخل المول
نور : بطلى اكل هتزيدى فى الوزن
ورفيق هيسيبك
ورد : مستحيل حبيب قلبى وعمرى مش هيسبنى
فجاه رن هاتفها كان رفيق
ورد : حبيبى بيتصل عن اذنك
نور : هههههه اتفضلى يااختى
ورد اخدت الموبيل واقفت امام شباك زجاج يطل على البحر
ورد : الو الو
ماترد بقا
رفيق : بسمع صوتك ياقمر
انتى فين الوقتى
ورد : فى مطعم
المنظر هنا جميل اوى
هبعت لك صورته
عند نور
جرسون: تشربى اى يااستاذه
نور : اشرب
فجاه سرحت بتفكيرها
فلاش باك
نور : ابيه منصور
منصور : نعم
نور : عاوزه ادخل كافيه
منصور : حاضر
دخلت كافيه هى ومنصور
نور : انا عاوزه عصير مانجا اصل بحبها اوى
جرسون : تشربو اى
نور : عصير مانجا
جرسون : وحضرتك
نور : برضو عصير مانجا
منصور : لا برتقال
جرسون : ثوانى يكون طلب جاهز
نور : هو انت مش بتحب عصير مانجا
جرسون : انا بحب عصير برتقال بس
باك
فاقت على صوت الجرسون
جرسون : يااستاذه
نور : ها
جرسون : حضرتك تشربى اى
نور : مانجا
لا
عاوزه عصير برتقال
جرسون : حاضر يافندم
بعد فتره من الوقت
نور ورد دخلو محل فساتين
نور : الوان الفستان ده
الموظفه : منه ازرق وبنى بس
ورد : اختارى اى يانور
فجاه نور سرحت بتفكيرها
فلاش باك
نور : جاكت كان حلوى ياابيه رجعت ليه
منصور : انا عاوز لون بنى اصل بحب لون ده اوى
باك
نور : عاوزه الفستان اللى لونه بنى
نور اشترت الفستان عادت الى منزل
دخلت غرفتها عشان تلبس الفستان
فجاه تسرح بتفكيرها
فلاش باك
يوم فرح سعد هو احد الاقارب
منصور : يالا يانور
خرجت من غرفتها
مجرد لما شافها ابتسم
نور : اى رايك فى فستان ده ياابيه
منصور : حلوى اوى
نور : يعنى شكله حلوى عليه
منصور : روعه
نور : انا هروح بيه فرح سعد قريبنا
منصور : لا
نور : ها مش قولت حلوى
منصور : ايوه حلوى بس مش هتروحى بيه فى اى مكان
نور : اومال انا جايبه ليه
مش عشان البسه فى الفرح
منصور : انا قولت لا يعنى لا
نور : طب هروح فى اى الوقتى
منصور : البسى الفستان البنى اللى عندك
نور : واسع
منصور بحده : هو انتى عاوزه تلبسى ضيق
نور : لا بس
منصور : روحى البسى الفستان وشيلى على وشك ده احسن لك
نور : هو اى على وشى
منصور : الميكب
نور : فين ده
منصور : طب تعالى
اخدها ناحيه الحوض
فتح الحنفيه
غسلها وشها
هى مغمضه عنيها
نور : خلاص
منصور : عشان تقولى مفيش
باك
نور راحت عند الدرج اخرجت الورقه
افتكرت كلمته هو بيقولها
منصور : تحبى مين يكون مكتوب اسمه جو القلب ده
انا ولا كريم
نور : انت وكريم
منصور : اختارى واحد بس
نور : امممم مش عارفه
منصور : طب خلى الورقه دى معاكى
لغايه لماتعرفى هتكتبى اسم مين جو القلب
الوقتى نور عرفت هتكتب مين جو القلب
نور مسكت القلم كتبت اسم …..
وووو من روايه العشق والفراق بقلم نبض القلب
